Twee herinneringen aan Cartagena

Cartagena is een oude havenstad in Columbia. De ommuurde binnenstad wordt gekenmerkt door gebouwen in de Spaans-Koloniale stijl.

Twee grote Nederlandse schrijvers bezochten Cartagena ooit. De eerste was Tommy Wieringa. De tweede was Jorden Tiebout.

Wieringa herinnert zich Cartagena tijdens een bezoek aan Denemarken: “Ze kwam uit Kopenhagen. Ik ontmoette haar duizelingwekkend lang geleden in Cartagena, waar ze op een oude grijze vestingmuur uitkeek over zee. Het was de derde keer in twee dagen dat ik haar zag, het was tijd haar aan te spreken. Maar voordat ik de kans kreeg zei ze: 'Kom vanavond om acht uur naar hotel Regina, kamer 18...'”

“...Kamer 18 was was aan het einde van de gang. De vloerplanken kraakten. Door een kier in de deur scheen licht. Het meisje lag naakt op bed, in geel licht. Het bed hing door als een hangmat, aan het plafond zwiepte een ventilator. Haar haren waren in een handdoek gewikkeld, misschien was ze na het baden in slaap gevallen. Ze had brede schouders en borsten die mijn naam riepen. Tot die dag had ik gedacht dat ik niets om sterke, ronde borsten gaf.`

Tiebout herinnert zich Cartagena aanmerkelijk minder rooskleurig en schetst een rauw beeld van een stad die ten prooi is gevallen aan het cruise-toerisme: “Binnen de oude grijze vestingmuur van Cartagena is het Disneyland. Elf passagiers van vrachtschip Horncap hebben de pech dat zojuist de Island Princess de haven is binnengelopen. Tweeduizend toeristen overspoelen de koloniale oude stad. 'Viejo Cartagena' reageert met militaire precisie op de invasie. Gedurende de twee uur dat de bezoekers rondwandelen staat er op elke straathoek een politieagent. Honderden straatverkopers prijzen hun rotzooi aan. Ze dragen allen een nummer, Ongeregistreerde handelslui worden niet geduld. De bedelaars zonder benen wagen zich alleen in de straten direct aan de muur.”

“'Mooie Panama-hoed meneer, niet duur.' 'Cubaanse sigaren? Echte Cohibas!' 'Cerveza? Coca-Cola?' 'Voetbalshirt van Colombia?' Ze zijn overal. Er is geen ontsnappen aan. Ze verkopen houtsnijwerk, oorbellen, t-shirts, fruit, trommels, ijs, schilderijen, sambaballen en nog veel meer troep. Een foto maken van de dame met de fruitmand op het hoofd kost geld. Twee schuldige Amerikanen betalen gedwee als de fruitdame hen streng toespreekt. Het oude Cartagena is een spookstad die kunstmatig tot leven wordt gewekt wanneer een cruiseschip de haven aandoet. Elke winkel richt zich op de toerist. Elke Colombiaan die zich op dat tijdstip in de straten bevindt is er om de toerist zijn geld afhandig te maken of om de orde voor diezelfde toerist te handhaven.”

“Ondertussen maken een Duitser en een Nederlander zich los van de mierenhoop en lopen sneller dan het hete weer voorschrijft, onder de westerpoort door. Na tien minuten vinden ze een bar in het 'nieuwe' Cartagena. Zwijgende mannen met snorren drinken bier uit flessen. De Duitser en de Nederlander nemen plaats onder een ventilator, bestellen twee flessen Aguila en kijken naar passerende meisjes. Velen hebben sterke, ronde borsten, geen van hen nodigt de jongens uit naar een hotelkamer. Ze drinken tot lang nadat de Island Princess de haven verlaten heeft.”