Reisberichten (I)

30 oktober, 16:00 uur

Toen ik zei dat ik direct na de boot naar Cahuita zou gaan, heb ik gelogen. Excuses daarvoor. Vandaag en morgen zit ik in een hotel in Puerto Limon. Het is een smerige en ook gevaarlijke stad, maar is niet geheel zonder charme. In het stadsparkje leven luiaarden. Ze zijn voor Westerse ogen alleen moeilijk te spotten in hun habitat hoog in de boomtoppen. De luiaarden aan de voet van de boom – ongeschoren en bier drinkend uit een fles in een bruine papieren zak – zijn makkelijker te herkennen. Een jochie van een jaar of zeven biedt zijn diensten aan terwijl ik verwoede pogingen doe een luiaard te ontwaren. 'Want to see baby sloth, sir?'. Ik denk: 'dit gaat geld kosten', maar wil 'baby sloth' toch wel zien. Het jochie brengt me naar een boom, de beesten zijn goed gecamoufleerd, maar na herhaaldelijk aanwijzen zie ik hem toch. 'Don't stand under him sir, he makes lot of poopie poopie.' Het jochie vraagt om een fooi. Bedelende kinderen geef ik meestal niets, maar dit jong heeft blijk gegeven van zakeninstinct en dat mag beloond worden. Dan staan er opeens vijf vriendjes – geen idee waar ze vandaan kwamen – om me heen. Zij menen dat ze ook fooi verdienen. Ik verdeel m'n kleingeld, het equivalent van twee dollar. Ze zijn er oprecht blij mee. Als een kind.

31 oktober, 23:15 uur

Of ik toevallig Peter Jager uit Amsterdam ken, wil barvrouw Anna van Bar Washington weten...

2 november, 16:20 uur

Na een redelijk bloedstollende busrit ben ik gisteren aangekomen in Cahuita en het is hier fantastisch. M'n hartslag is minstens tien slagen gedaald, stress bestaat hier niet.

5 november, 08:55 uur

Nog immer in Cahuita en naar alle waarschijnlijkheid blijf ik nog wel even. Ik zal binnenkort een stukje proberen te schrijven waarin ik het dorp recht doe, maar ik heb het idee dat de zeelucht, die alles hier roestig en zout maakt, ook m'n hersenpan doet corroderen en verzilten. Ik schrijf niet veel momenteel.

Het strand van Cahuita is onderdeel van een nationaal park; beschermd natuurgebied dus. En dan is best bijzonder om liggend op het strand je ogen te openen en een zwart aapje met een wit gezicht te zien in de overhangende boom. En als hij dan een kokosnoot op je knar probeert te gooien, heb je een goede anekdote voor later in de kroeg. En het geluid dat de grotere, zwarte apen maken als de zon opkomt is van een volume dat niet te beschrijven valt. En de papegaaien, de luiaards, de slangen, de vleermuizen die 's avonds langs je raam scheren en de gekko op het plafond dragen allemaal bij aan het 'wauw-ik-ben-op-een-ander-continent-gevoel.'