Reisberichten (III)

23 november, 14:25 uur

Toen de stoomlocomotief werd uitgevonden dacht dat men de reis schadelijk zou zijn voor de gezondheid. Een mens kon toch niet gemaakt zijn voor snelheden van 80 km per uur? Ik vertelde dit aan een Spanjaard en hij was het er roerend mee eens. 'Ik denk dat het op zielsniveau zeker waar is', zei hij. 'Heb je nooit het gevoel dat je weliswaar fysiek bent gearriveerd als je uit een vliegtuig stapt, maar dat je ziel er twee dagen over doet om je in te halen?'

Nu geloof ik niet in de ziel, maar ik ben wel degelijk een voorstander van langzaam reizen. Er zijn echter grenzen. Ik heb mijn stek op Isla Bastimentos ingeruild voor een kamer op Isla Colon; een wereldreis van maar liefst tien minuten per boot! Het wordt een beetje te gek met deze mini-etappes. Dus over twee dagen ga ik eens lekker een aantal uren in de bus zitten om via de stad David, het bergdorp Boquete te bereiken. Boquete ligt relatief dichtbij Boca's del Toro, maar de enige manier om er te komen is via David.

25 november, 9:17 uur

Na vier dagen regen schijnt eindelijk de zon weer, dus ik blijf nog een dagje langer op het eiland.

26 november, 19:00 uur

De reis naar David was adembenemend mooi; vier uur slingeren over een tweebaansweg door het beboste hoogland van de provincie Chiriqui. Soms reden we letterlijk de wolken in. De vergezichten waren fantastisch, ik heb zelden zoiets gezien.

Morgen ga ik eens een nieuwe, kleine rugzak kopen. De andere, waar ik m'n laptop, boeken en waardevolle spullen in bewaar, stinkt. Hij lag op het strand en werd overspoeld door een golf met tsunami ambities, overigens zonder laptop, boeken en waardevolle spullen erin. Ik heb de tas uitgespoeld onder de douche en laten drogen, maar sinds het incident stinkt het ding een uur in de wind: een combinatie van zure kots en zweetvoeten. De geur is intens genoeg om hoofden te doen laten draaien in de bus, waarna er gekeken wordt met de bekende wat-ruik-ik-toch blik.

Met een frisse rugzak pak ik vervolgens de bus naar bergdorp Boquete. Aldaar zal ik natuurpaden bewandelen in de hoop de fameuze Quetzal te zien, me onderdompelen in warmwaterbronnen en koffieplantages bezoeken, maar vooral ga ik een cursus Spaans volgen. Ik kan de taal redelijk verstaan, maar mijn gesproken Spaans bestaat uit slechts een paar standaardzinnen. En dat is niet toereikend, zo ondervond ik toen de verloopstekker, die ik gebruik om onder andere mijn Europese laptop op te laden via Amerikaanse stopcontacten, zoek raakte. Na lang speuren heb ik een nieuwe stekker weten te vinden, maar er kwamen naar mijn smaak iets te veel handen en voeten aan te pas.