Scheepsberichten (III)

23 oktober, 10:22 uur

'Ik heb een fles rum op m'n kamer. Als je wilt kunnen we dit gesprek daar voortzetten.' Het klinkt alsof de kapitein een homo-erotisch voorstel doet, dus ik twijfel even. Je weet het nooit met eenzame zeemannen. Toch accepteer ik de uitnodiging. We drinken bruine rum en praten over politiek en economie, over de rotzooi in Letland, over films, over zijn zoon die verdronk en hoe hij op zijn 19de trouwde met een meisje van 25 omdat hij bang was dat iemand anders haar zou schaken. Maar vooral praten we over muziek en we kijken het 'Concert voor Bangladesh' van George Harrison uit 1971 en daarna de DVD 'Let it be' met rauw materiaal uit de opnamesessies van het gelijknamige album. Na middernacht excuseer ik me en ga naar m'n hut. Als maagd.

25 oktober, 18:12 uur

Het Colombiaanse plaatsje Turbo doet zijn naam geen eer aan. We hebben twee lange dagen stilgelegen in een soort baai met veel muggen. Gebruikmakend van de eigen hijskranen van het schip werden de containers door Colombianen op kleinere boten die langszij lagen geladen; een hachelijk karwei met golven en wind. De haven van Turbo is namelijk niet diep genoeg om containerschepen te ontvangen. Het laden en lossen ging dan ook héél langzaam en met een gebrek aan efficiëntie die pijn deed aan de ogen. Maar het leverde wel leuke plaatjes op.

28 oktober, 15:12 uur

We hebben panne. Ooggetuigen rapporteren dat er gisteravond een vonkenregen uit de schoorsteen van de motor kwam. Sindsdien liggen we stil. Nieuwsgierig naar de aard van onze problemen en om te horen wanneer we onze reis weer voortzetten, sprak ik de derde officier aan. 'I hear we're having engine problems', zei ik tegen de Rus, – op dat moment liggen we al zo'n 15 uur stil in het water – , zijn antwoord: 'Maybe'.

28 oktober, 20:20 uur

We varen weer.

29 oktober, 17:50 uur

Buiten het raam zie ik de avond vallen over Puerto Limon, Costa Rica en dat kan maar één ding betekenen: we hebben het gehaald! Morgen na het ontbijt van boord, daarna de bus in naar Cahuita, alwaar ik een hutje aan het strand met hangmat zal betrekken.