Tja en daar sta je dan met je lege blikje cola. 26 jaar conditionering maken dat je het niet overboord durft te gooien, want dat is vervuilen. Een blikje cola hoort in de vuilnisbak, waarna het door turbomagneten van de rest van het vuil wordt gescheiden en gerecycled. 'Gooi nou maar', zegt Jurgen. 'Ze lozen het afval toch in de zee. Ik heb het zelf gezien.' Hij heeft gelijk, ik heb het ook gezien. Vrijwel al het afval gaat de dieperik in. Op het tweede 'poopdeck'* hangt een lijst met welke soorten afval er wel en niet overboord mogen. Er zijn drie categorieën: 1. nooit overboord (olie, plastic) 2. niet overboord binnen 10 km van de kust 3. niet overboord binnen 25 km van de kust. Blik is categorie 3. Dit is internationale maritieme regelgeving. Elke boot loost z'n afval zo. Als ik om me heen kijk zie ik mijlen en mijlen aan lege zee. Ik zie al dagen niets dan immense stukken lege zee. Dit schip kan al het afval lozen dat het wil en de zee merkt het niet eens. Maar ik gooi het blikje niet.
Een kindertijd vol groene indoctrinatie van Seabert, Alfred J. Kwak en Captain Planet doe je niet zomaar teniet.
* Een 'poopdeck' is een verdieping op een boot die zich boven het 'upperdeck' bevindt. Mijn hut is op het derde 'poopdeck'. Enkele maanden terug kreeg ik de quizvraag: 'Van welke stripfiguur is Poopdeck Pappy de vader?' Antwoord: Popeye the Sailorman. Toen had ik helaas geen associatie bij poopdeck om een goed antwoord te produceren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten