Eén
van de aangenaamste aspecten van het Latijns-Amerikaanse straatbeeld
is de openlijke kalverliefde. Overal zie je ze. Jonge mensen, twee
aan twee. Ze houden handjes vast. Ze vleien tegen elkaar aan op
straathoeken en in de metro. Ze zitten uren op bankjes in parkjes te
friemelen, frunniken en vlooien. Ze verdrinken in elkaars ogen. Ze
snuiven, ruiken en zuchten. Ze durven elkaar niet los te laten. Ze
kopen een ijsje.
Het
is kleffer dan klef, maar het is wat een jong mens hoort te doen. Ik
vind de schaamteloze gretigheid waarmee de latino-puber hunkert naar
liefhebben en lusthebben, aantrekkelijker dan de houterige
paringsdans die ik me van thuis herinner: stoer doen, vooral cool
blijven, ze niet laten denken dat je geïnteresseerd bent, angstvallig
in de buurt van je boertige maten hangen, moed indrinken totdat je
zoveel moed hebt geconsumeerd dat je geen twee zinnen meer kan
zeggen...
Jongens
hier hoeven zich geen moed in te drinken om een meisje aan te
spreken. Over romantiek wordt niet lacherig gedaan. Je leeft voor de
romantiek, waarvoor anders? Wie vrienden heeft met een
Latijns-Amerikaanse achtergrond, kent de hoogdravende, bijna hoofse
woorden waarmee ze uiting geven aan hun genegenheid. 'Reina de mi
corazon, luz de ma vida!' (koningin van mijn hart, licht van m'n
leven!), passeert er dan opeens op Facebook. En dat op een doodgewone
dinsdagochtend.
Het
is zomervakantie nu. Het Peruaanse jongmens heeft verlof. Er wordt
nog meer op bankjes gezeten dan anders. Ik zag ze zitten aan de
lagune van de oase van Huacachina, in een decor van machtige
zandduinen. Ik zag ze aan zee in Huanchaco, een lelijk kustoord waar
de Peruanen hun gammele auto's op het strand parkeren. Ik zag ze
zitten en zitten. Ze zijn jong, dus ze hebben geen geld, dus ze
zitten. Ze zijn jong, dus hebben ze geen eigen plek, dus zitten ze.
Ik zag ze zitten en content zijn.
In de
provincie Atjeh, het meest noordelijke stukje van Sumatra, is de
sharia sinds 2001 de norm in het strafrecht – in tegenstelling tot
de rest van Indonesië. In Atjeh jaagt de religieuze politie op
ongetrouwde jongeren die zich samen in het openbaar vertonen. Wie op
heterdaad betrapt wordt, kan gedwongen worden ter plekke te trouwen
of riskeert een veroordeling tot negen stokslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten